Tην αγάπη δεν τη ζητιανεύεις, ούτε την απαιτείς.Δεν την δανείζεις, δεν την σκορπάς σαν σερπαντίνα.Η αγάπη πρέπει να ρέει αβίαστα, ανεμπόδιστα, απρογραμμάτιστα.Και δεν μιλώ για την αγάπη μεταξύ εραστών.Μιλώ για την αγάπη μεταξύ φίλων.Μακράν πιο δύσκολη η συγκεκριμένη συνθήκη.Πολύπλοκη, αφού πάντα υποβόσκει το ερωτικό στοιχείο.Μια ερωτική ανολοκλήρωτη σύμβαση χωρίς να έχει καμία σημασία το φύλο των..φίλων.Μόνο και μόνο ο ανολοκλήρωτος χαρακτήρας της, αυτομάτα δημιουργεί μια υποσυνείδητη αίσθηση έλλειψης της ευδαιμονικής πληρότητας που θα μπορούσε να προσφέρει μια υγιής φιλική σχέση .
Το ερωτικό στοιχείο, απαραίτητο για την διατήρηση όποιας φιλικής σχέσης, σε συνδυασμό με τον πλατωνικό χαρακτήρα του, δημιουργεί πολλές φορές το υπόβαθρο για συμπεριφορές μεταξύ φίλων που θα ήταν πιο συνηθισμένες μεταξύ εραστών.Παρεμβάσεις στην ερωτική ζωή , στην επαγγελματική και σε οποιοδήποτε άλλο κομμάτι έχει αφήσει ο ένας από τους δυο μια έστω μικρή χαραμάδα.
Όχι, δεν είναι δυνατόν να έχει κάποιος πενήντα φίλους.Είναι αδύνατον να μοιράζεις συνεχώς τον εαυτό σου, όσο αδύνατον είναι να είσαι ταυτόχρονα ερωτευμένος με πενήντα διαφορετικά άτομα.Οι άνθρωποι που αναφέρονται με την λέξη «φίλος» σε όλους τους ανθρώπους που γνωρίζουν, που τα «σπάνε» κάθε βράδυ με διαφορετικούς «φίλους», που ανεβάζουν selfies με άπειρους τύπους γύρω τους, μοιράζοντας φτιασιδωμένα χαμόγελα- όχι, δεν είναι επικοινωνιακοί, ούτε τέλεια τυπάκια που κερδίζουν τους γύρω τους λόγω του ξεχωριστού χαρακτήρα τους.Δεν είναι καν ανασφαλείς..Είναι απέραντα μόνοι και χαομένοι.Αναζητούν την προσοχή σαν μανιακοί και μετά από ένα διάστημα χάνουν εντελώς τον εαυτό τους.
Οι φίλοι είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού.Ένας συνειδητοποιημένος άνθρωπος, κατασταλαγμένος, δεν χαρίζει τα πολύτιμα κομμάτια της ψυχής του σε όλους.Αυτός που λειτουργεί έτσι, δυστυχώς δεν έχει κατανοήσει τη σημαντικότητα της εσωτερικότητας, την σημασία της ψυχής ή ακόμα και την ίδια της την ύπαρξη.
Εγωισμός, έπαρση, ατομικισμός είναι το τρίπτυχο της «επιτυχίας» για να διαλύσει κάποιος την όποια πιθανότητα έχει να δημιουργήσι μια όμορφη βαθιά σχέση.Άνθρωποι εγκλωβισμένοι στην εικόνα τους, εγκλωβισμένοι σε άρρωστες ερωτικές σχέσεις που μανιπιουλάρονται από ανασφαλείς εγωιστές συντρόφους που επιβάλλουν την αποκλειστικότητα.Φίλοι που κατηγορούν και διαβάλουν φίλους σε φίλους για να ικανοποιήσουν ζωώδη έμφυτα ένστικτα με χαρακτηριστικά αγέλης.
Αν σου συμβεί κάτι από αυτά μην προσπαθήσεις να το αποτρέψεις.Αν βλέπεις πως κάποιο από τα δάχτυλά σου σιγά-σιγά κόβεται, άστο.Δεν σώζεται.Ποτέ δεν ήταν πραγματικά αυτό που νόμιζες για σένα αυτός ο άνθρωπος.Κάθε τέλος μιας φιλικής σχέσης μοιάζει με έναν χωρισμό, όπως και η αρχή μιας φιλικής σχέσης μοιάζει με την αρχή μιας ερωτικής.Αυτό που σε μπερδεψε ήταν αυτή η γαμημένη υποβόσκουσα ανολοκλήρωτη ερωτική σύμβαση.Αυτό σε έκανε κατά ένα μεγάλο μέρος να πείσεις τον εαυτό σου πως…, να παλέψεις για… και να δώσεις άνευ όρων τα πολύτιμα διαμαντάκια που έχεις κρυμμένα στον κόρφο σου…
Αν δεν ήταν αυτό, ίσως ήταν η ανάγκη να δώσεις, να αγαπήσεις και να αγαπηθείς.Μόνο που αυτός/αυτή που βρέθηκε στον δρόμο σου ίσως τρόμαξε και έφυγε γιατί όλο αυτό ήταν κάτι ξένο για τον εγκέφαλό του, μια λειτουργία που ίσως αποφεύγει επειδή φοβάται την δύναμή της..Τό μόνο σίγουρο είναι πως δεν φταίς εσύ.Σκέψου το..
S.H.
UtopiaProject 