Τα πρωινά προσποιείται ότι είναι κάποιος άλλος. Ένας από τους πολλούς, τους φαινομενικά ομοίους. Ένας 9-5 υπάλληλος. Δανείζει το σώμα του σ’ αυτόν τον τύπο κάθε πρωί, του υπαγορεύει τα λόγια, τον σκηνοθετεί όσο καλύτερα μπορεί. Παρατηρώντας τον, τον τελειοποιεί μέρα με τη μέρα. Είναι το πειραματόζωό του. Δε γινόταν αλλιώς, ή θα επινοούσε αυτόν … Συνεχίστε να διαβάζετε Ο φιλόσοφος της διπλανής πόρτας.
Όλα ξεκίνησαν πριν από είκοσι χρόνια. Τότε που ζήσαμε το πρώτο lock down. Πιτσιρικάς ήμουνα, γύρω στα 12. Κι ένα πρωί σαν όλα τ’ άλλα μας είπαν από την τηλεόραση ότι τέρμα το σχολείο. Χαρές και πανηγύρια, κάθε απόγευμα το περνούσα παρέα με τους φίλους μου. Λίγες μέρες μετά όμως όλα άλλαξαν. Ένας καλός κύριος … Συνεχίστε να διαβάζετε Μάνα, θα γίνω κούριερ!.
Τον Χάρη τον γνώρισα πριν από πολλά χρόνια. Στο πρώτο έτος της σχολής. Αν έπρεπε σώνει και καλά να ανασύρω κάτι από τη μνήμη μου για να τον περιγράψω, θα κρατούσα το πελώριο χαμόγελο και τη φλόγα των ματιών του. Και την έφεσή του στα ξενύχτια. Σου έδινε την εντύπωση ότι δεν κοιμόταν ποτέ. Ακόμα … Συνεχίστε να διαβάζετε Το σκουπιδιάρικο.
Κάθε μέρα εδώ και οχτώ χρόνια βγαίνω στο μπαλκόνι. Κάθομαι εκεί όλο και περισσότερο. Κοιτάω τους απέναντι. Με κοιτούν κι αυτοί. Όχι τόσο συχνά όσο θα ήθελα, αλλά εντάξει, μην είμαστε και αχάριστοι, όλο και κάτι γίνεται. Όταν πρωτοβγήκα, κανείς δεν έδειχνε να αντιλαμβάνεται την παρουσία μου. Σα να ήμουν αόρατος ένα πράμα. Ίσως έφταιγε … Συνεχίστε να διαβάζετε Γυμνός στο μπαλκόνι.
Μια ταινία ξεκινά από τον τίτλο της. Captain America εσείς, Captain Fantastic εμείς. Μια χίπικη αλληγορία, ένα δριμύ κατηγορώ στον δυτικό τρόπο ζωής, στους ανθρώπους του σήμερα και τις συνήθειές τους. Ο Ματ Ρος, ένας έμπειρος ηθοποιός, μπαίνει για δεύτερη φορά πίσω από την κάμερα και πατώντας στο δικό του εξαιρετικό σενάριο καταφέρνει κάτι που … Συνεχίστε να διαβάζετε Η «ενοχλητική» υπερβολή του Captain Fantastic.
Την πρώτη φορά που τον είδαμε χιόνιζε. Παραμονή πρωτοχρονιάς, το κρύο τσουχτερό, πελάτες πουθενά. «Το χιόνι μας έλειπε τώρα», σχολίασε από την πόρτα του μαγαζιού του ο Τάκης. «Κανείς δε θα βγει για ψώνια, μαύρες γιορτές θα κάνουμε», σιγοντάρισε η κυρία Ελένη από απέναντι. Κούνησα το κεφάλι συμφωνώντας. «Ώρα να κλείνουμε», είπα, έτσι για να … Συνεχίστε να διαβάζετε Τα τσιγάρα.
Ο Β΄ παγκόσμιος πόλεμος τελείωσε το 1945. Το ίδιο έτος έγινε η δίκη της Νυρεμβέργης όπου εκδικάστηκαν τα εγκλήματα πολέμου των ναζιστών. Γρήγορα αντανακλαστικά θα πει κανείς. Γρήγορα ναι, αλλά και ολίγον πρόχειρα. Στην εν λόγω δίκη, οι κατηγορούμενοι ήταν μόνο 24. Από αυτούς καταδικάστηκαν οι 19. Δεκαοχτώ χρόνια αργότερα η Γερμανία έχει αφήσει πίσω … Συνεχίστε να διαβάζετε Τι έκανες στο Άουσβιτς, πατέρα?.
«Περαστικοί είμαστε, κύριε μαλάκα. Επισκέπτες σ’ έναν τόπο που δεν ανήκει σε κανέναν. Δε φέραμε τίποτα, δε θα πάρουμε τίποτα. Θα αφήσουμε όμως κάτι. Την αύρα του περάσματός μας, τη θύμηση των έργων και των λόγων μας. Κι εσύ τι κάνεις; Παραμορφώνεις τη ζωή. Της έχει φορέσει χιλιάδες μπιχλιμπίδια και τόνους μέικ-απ. Τραβεστί ζωή· αυτό … Συνεχίστε να διαβάζετε Ταμείο Α(ν)εργίας – Νίκος Γκαμαρλιάς – Εκδόσεις Γαβριηλίδη.
UtopiaProject 