Μιλώντας με εργάτες στα χωράφια της Μανωλάδας, είναι ξεκάθαρο πως συνεχίζεται ένα σκηνικό εξαθλίωσης και εκμετάλλευσης σε μία ευρωπαϊκή χώρα που δηλώνει πολιτισμένη.Στοιβάζονται κάτω από πρόχειρες κατασκευές και άθλια παραπήγματα, εκτεθειμένοι στις καιρικές συνθήκες και χωρίς να έχουν ούτε τα βασικά για μία αξιοπρεπή διαβίωση, οι εργάτες της Μανωλάδας συνεχίζουν να αντιμετωπίζονται ως σύγχρονοι σκλάβοι.Παρόλο που εν έτει 2015 θα περίμενε κανείς οι συνθήκες να έχουν βελτιωθεί, ειδικά μετά τον σάλο που έγινε με την δολοφονική επίθεση από τον επιστάτη τους στις καλλιέργειες φράουλας στη Μανωλάδα, μέχρι σήμερα κανένα σχέδιο ανθρωπιστικών οργανώσεων δεν έχει υλοποιηθεί.Αλλωστε αθώοι όλων των κατηγοριών κρίθηκαν από το Μικτό Ορκωτό Εφετείο της Πάτρας, ο επιχειρηματίας που κατηγορείτο για την υπόθεση της επίθεσης εναντίον των μεταναστών τον Απρίλιο του 2013 στη Νέα Μανωλάδα, καθώς και ο επιστάτης της επιχείρησης.«Στα μαλακά» έπεσαν οι άλλοι δύο επιστάτες, που αφέθηκαν ελεύθεροι μετά την έφεση.
Ένοχοι κρίθηκαν οι δύο κατηγορούμενοι επιστάτες, για πρόκληση επικίνδυνων σωματικών βλαβών ο ένας, για απλή συνέργεια σε πρόκληση επικίνδυνων σωματικών βλαβών ο δεύτερος.
Στον πρώτο επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 14 χρόνια και επτά μήνες (που συνεπάγεται 10 χρόνια φυλάκισης και είναι μετατρέψιμη σε πέντε ευρώ ημερησίως), ενώστον δεύτερο επιβλήθηκαν οκτώ χρόνια και επτά μήνες.
Η έφεση έχει ανασταλτικό χαρακτήρα και για τους δύο, γεγονός που σημαίνει ότι αφέθηκαν ελεύθεροι.
Οι εργάτες ζουν μαζί με ποντίκια, φίδια, κατσαρίδες κουνούπια και σαύρες, ενώ δέχονται συχνά απειλές από τους εργοδότες τους.Ο δικηγόρος τους Βασίλης Κερασιώτης, υποστηρίζει ότι υπάρχει λύση, αλλά δεν κανείς δε δείχνει διατεθειμένος να την εφαρμόσει: «Σύμφωνα με το νόμο για την εμπορία ανθρώπων (3064/2002) καθώς και την κοινοτική οδηγία, τα θύματα θα έπρεπε να μεταφερθούν στους ξενώνες, που προβλέπονται στο ΠΔ 133/2003. Δεν έχει γίνει επί της ουσίας τίποτα για την αρωγή των θυμάτων, θεσμική εγγύηση, για την ορθή απονομή της δικαιοσύνης.Οπως περιγράφει ο 20χρονος Μουράτ Αλιμάρ, οι επιστάτες τους θέλουν στις παράγκες δίπλα στις φυτείες γιατί υπάρχουν δουλειές όλο το 24ωρο και συχνά τους ξυπνάνε στη μέση της νύχτας για να τους ζητήσουν να κάνουν κάτι. Οσο για τις συνθήκες υγιεινής, αναφέρει ότι η «τουαλέτα» τους είναι ένας αυτοσχέδιος λάκκος με σανίδια στον οποίο δε μπορείς να πλησιάσεις από τη μυρωδιά και τις μύγες, ενώ κάνουν μπάνιο σε κοντινό κανάλι άρδευσης. Μάλιστα όπως καταγγέλλει ο Μουράτ, μία φορά που ήταν άρρωστος και δεν μπορούσε να δουλέψει, ο επιστάτης ήρθε και τον κλώτσαγε και του είπε χαρακτηριστικά «όταν δουλεύεις για μένα δε μπορείς να είσαι άρρωστος»Οπως αναφέρει ο 32χρονος Μουρσέτ Τσολντούρ, δουλεύουν από τις 7 το πρωί έως τις 10 το βράδυ για 25 ευρώ, ενώ κάθε υπερωρία είναι 3 ευρώ. Ωστόσο τα χρήματα τους δεν τα παίρνουν πάντα και ήδη ο Μουρσέτ καταγγέλλει ότι του χρωστάνε 2.590 ευρώ.Παρόμοια είναι και η μαρτυρία του Ρούμπεν Μία, ο οποίος ήρθε από το Μπαγκλαντές για να αναζητήσει μία καλύτερη τύχη και αυτό που βρήκε ήταν μία παράγκα, εξαντλητική δουλειά και εκμετάλλευση, ενώ καταγγέλλει ότι του χρωστάνε 2.500 ευρώ.Να σημειωθεί πως το ελληνικό κράτος ζήτησε απο τους 35 εργάτες να πληρώσουν 360 ευρώ ο καθένας για τα δικαστικά έξοδα…
Όχι βέβαια,δεν είμαστε πολιτισμένη χώρα γιατί ο πολιτισμός δεν είναι κάτι που μπορούμε να αγοράσουμε από κάποιο εμπορικό κέντρο.Ο πολιτισμός δεν είναι μια αφηρημένη έννοια,είναι το αποτέλεσμα πολλών παραγόντων,όπως το σύστημα διδασκαλίας στα σχολεία και στα πανεπιστημιακά ιδρύματα,η φερεγγυότητα της δικαιοσύνης,η κρατική μέριμνα,η τέχνη και οι επιδιώξεις της και τέλος το πόσο ανεπτυγμένο είναι το αίσθημα της αλληλεγγύης και της ουσιαστικής επικοινωνίας των καθημερινών ανθρώπων μέσα από αυτοοργανωμένες κοινότητες έτσι ώστε να μπορέσουμε κάποτε σε αυτόν τόπο να σκοτώσουμε το τέρας του παρτακισμού και του στείρου εγωιστικού σταρχιδισμού…
UtopiaProject 